Relacja O3/5626; w Archiwum Yad Vashem

Halina Lutkiewicz, z domu Getler, rocznik 1918. Pochodzi z Katowic, jej ojciec jest urzędnikiem bankowym na emeryturze. Halina robi maturę w Katowicach, w 1937 przyjeżdża do Warszawy, gdzie jej starszy brat studiuje na Politechnice, siostra pracuje. W 1938 sprowadzają rodziców. Po wybuchu wojny brat wychodzi z Warszawy, dociera do Lwowa, żeni się tam; później jednak ginie bez wieści. Getlerowie są w getcie, rodzice Haliny zostają wywiezieni. Halina pracuje w szopie szczotkarzy. W 1942 w czasie Wielkiej Akcji Halina i jej siostra trafiają na Umschlagplatz, udaje im się jednak uratować. W styczniu 1943 Halina decyduje się wyjść na aryjską stronę. Dostaje posadę opiekunki do dziecka u Komorskich. Odnajduje ją jej bratowa, Mira, która przeniosła się do Warszawy; pomaga jej w zdobyciu aryjskiej metryki. Halina wyrabia kenkartę. Przeżywa powstanie warszawskie w piwnicy; po jego upadku opuszcza z Komorskimi Warszawę, dostają się do Pyr. Po wyzwoleniu Halina próbuje bezskutecznie odnaleźć brata w Lublinie, wraca do Warszawy, pracuje w kwaterunku. Po wojnie emigruje do Izraela.
Relacja spisana w 1989 roku, w Tel-Avivie.