Wywiad USC 17885 - Janina Żurawicka

Urodziła się w rodzinie kupca, miała brata i siostrę. Zrobiła maturę we Lwowie, potem skończyła studia polonistyczno-historyczne na uniwersytecie w 1938 r. i zaczęła pracę jako nauczycielka. W tym samym roku wyszła za mąż. Razem z mężem poszła do getta. W listopadzie 1942 r., kiedy zaczęły się wywózki, mąż uciekł z getta, a ona dostała się do transportu. Wyskoczyła z transportu boso i bez płaszcza, dotarła lasem do Żółkwi do getta. Kiedy zaczęto wywozić getto żółkiewskie, ukryta pod śmieciami dotarła do Lwowa. Zamieszkała u Polki Zofii Bielińskiej, koleżanki nauczycielki. Odnalazł ją mąż. Ukrywali się tydzień w gruzach. Przyjaciółka Bielińskiej, która jeździła do Lwowa, zabrała Janinę do Warszawy pod koniec 1942 r. pracowała i mieszkała w pensjonacie na Mokotowskiej. Tam spędziła powstanie warszawskie. Po powstaniu nie wyszła z Warszawy, ukryła się z mężem i trzema innymi osobami w piwnicy. Po wyzwoleniu została w Warszawie. Pracowała w Ministerstwie Szkolnictwa Wyższego i w PAN-ie.