Relacja O3/1156; w Archiwum Yad Vashem

Stanisław Weinberg, rocznik 1927; syn niepraktykujących lekarzy, właścicieli nieruchomości i firmy handlowej. W czasie okupacji są w getcie warszawskim. W 1940 kontaktuje się z nimi Helena, która przywozi z Łotwy paczkę i list od rodziny. Helena załatwia Annie i Stanisławowi Weinbergom dokumenty aryjskie i pozwolenie na wyjazd z Generalnej Guberni. Jadą do Kowna; w 1941 Stanisław wraca do ojca w Warszawie. Przez rok jest łącznikiem na zlecenie Heleny, współpracującej z AK. W październiku 1942 zatrzymany przez żydowską policję i przekazany gestapo. Przesłuchiwany i torturowany 6 tygodni na Szucha; uwolniony za łapówkę. W maju 1943 Helena wywozi go pod Wilno. Tam w 1944 zastaje go wyzwolenie. Ojciec Stanisława ginie w getcie warszawskim, matka – w wileńskim.
Relację spisał w 1959 M. Lustgarten.