Relacja O3.1308; w Archiwum Yad Vashem

Córka Izabeli Bejlin (Belin) i Ludwika Klocmana – pediatry i lekarza wojskowego. Jej rodzina pochodzi z Łodzi. Hanna przychodzi na świat w Heidelbergu. Kształci się w Szwajcarii. Ojciec umiera w 1919, w 1920 Hanna wraca z matką do Polski. Matka wychodzi ponownie za mąż, za lekarza, Stanisława Kiełbasińskiego. Do 1939 Hanna Pracuje w Warszawie jako urzędniczka. W czasie okupacji żyje po aryjskiej stronie. Do 1.01.1940 pracuje w fabryce Heimann-Jareckich, traci pracę, wyprowadza się na Saską Kępę, do ciotki, Hanny Hirszfeldowej, żony prof. Ludwika Hirszfelda. Pracuje jako lektorka u prof. Szymanowskiego. Także jej matka przeprowadza się na Saską Kępę. Dom Hirszfeldów stanowi przystań dla wielu osób, w tym działaczy podziemia i ukrywających się Żydów. Hanna działa w konspiracji, prowadzi Kronikę wydarzeń okupacyjnych. Aktywnie pomaga rodzinom żydowskim, uciekającym z getta na aryjską stronę. W czasie powstania warszawskiego opuszcza Warszawę, dostaje się do Skierniewic i tam zastaje ją wyzwolenie.
Po wojnie pracuje w urzędzie, w 1957 emigruje do Izraela, gdzie pracuje w Głównym Urzędzie Statystycznym i na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie.
Relację spisała w 1959 dr Raba.