Głównym zajęciem Żydów, którym udało się pozos...

Głównym zajęciem Żydów, którym udało się pozostać przy życiu i urządzić po wielkiej akcji, byłą praca w szopach. Niemcy założyli w getcie warsztaty i zakłady przemysłowe znane pod nazwą szopów. W wielkich halach ustawiono rzędami setki maszyn. Siedzieli nad nimi nachyleni Żydzi. Szyli bieliznę i naprawiali mundury dla niemieckiej armii. Dzień roboczy trwał od brzasku do zmierzchu, bez przerwy. Wynagrodzeniem za pracę była kromka chleba z marmoladą i trochę zupy. W czasie pracy nad robotnikami stali dozorcy z pejczami. Jeśli ktoś na chwilę zwolnił lub przerwał pracę, spadał na niego pejcz.

Wspomnienia Cywii Lubetkin, jednej z najwybitniejszych postaci żydowskiego ruchu oporu i powstania w getcie warszawskim, to zapis jej relacji z okresu okupacji. Po przyjeździe po wojnie do Palestyny, chcac by pamięć o wydarzeniach, w których brała udział, nie zaginęła, opowiadała na spotkaniach w kibucach o tym, jak zagłada przebiegała i co ludzie z jej środowiska czynili, by się jej - bez szans na zwycięstwo - przeciwstawić. Opis samego powstania w getcie jest główną i najbardziej wstrząsającą częścią wspomnień. Uznawane są powszechnie za jedno z najważniejszych źródeł do historii powstania. Ukazały się wcześniej w językach hebrajskim, żydowskim, angielskim i rosyjskim.