Idąc ulicą po stronie polskiej, widać ładne sk...

Idąc ulicą po stronie polskiej, widać ładne sklepy o pięknie urządzonych wystawach, ludzi porządnie ubranych – zwłaszcza kobiety są eleganckie. Można tam nosić futra, zegarki, pierścionki, biżuterię, można mieć dywany. Po mieście kursują tramwaje i dorożki. Ludzie tam mają ładnie urządzone mieszkania z łazienkami. Widać dużo zieleni i kwiatów. Na ulicach jest pełno dzieci. Można jeździć na wieś. Natomiast Żydów zagnano do brudnych, nędznych lochów. Pozbawiono ich mebli, urządzeń, zakazano nosić biżuterię, futra. Usunięto ich z przedsiębiorstw, warsztatów, stanowisk. Rozbito ich rodziny. Zakazano im nawet wychodzić na ulice.

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)