Żydzi, idąc partiami codziennie do pracy lub w...

Żydzi, idąc partiami codziennie do pracy lub wracając z niej, musieli przechodzić przez posterunki graniczne, tzw. wachy, gdzie byli szczegółowo rewidowani. Przeszukiwano im kieszenie, rozpruwano podszewki, kołnierze, sprawdzano obuwie, często podczas mrozów kazano się rozbierać im do naga. Kobietom przeszukiwano włosy na głowach. Były one też często poddawane oddzielnej rewizji, podczas której musiały rozbierać się do naga. Zabierano im wszystko – zegarki, łańcuszki, pierścionki, wieczne pióra, pieniądze, wełniane szaliki, swetry, krawaty, a nawet chusteczki do nosa. Rewidowaniu temu towarzyszyło bicie pejczem po twarzy i głowie. Za ukrycie pieniędzy, czasami drobnej sumy – kilku złotych, katowano nieludzko, a często zabijano na miejscu.

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)