W drugiej połowie września rozpoczęło się bomb...

W drugiej połowie września rozpoczęło się bombardowanie Warszawy z ciężkich armat oraz z samolotów, które szerzyły spustoszenie i w dzień i w nocy. W nocy Niemcy zrzucali bomby zapalające, przez które płonęły domy, rozświetlając całe dzielnice. Przerażeni ludzie, uciekając z domów, powynosili toboły, pościel, walizki i inny dobytek i bezładnie biegali w różne strony w poszukiwaniu bezpiecznych schronień. Wielopiętrowe domy waliły się z łoskotem, zatarasowując ulice i grzebiąc pod sobą setki ludzi. W powietrzu unosiły się tumany kurzu, dymu i pyłu ze zburzonych domów, a pośród tego słyszano wołania o pomoc i przejmujące jęki rannych.

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)