„Skazani na śmierć” – żebracy wygłodzeni, z pi...

„Skazani na śmierć” – żebracy wygłodzeni, z piętnem śmierci na twarzach, wyrywają ludziom paczki z rąk, pomimo iż są przez to bezlitośnie bici przez tłum, wola życia jest silniejsza. Można ich spotkać między ul. Sienną i ul. Karmelicką, gdzie chodzą grupami – jak jeden coś upuści, zaraz zjawia się tam kilku następnych.

Autor zebrał wszystkie swoje zapiski z dwóch lat od 1939 do 1941roku w postaci dziennika prowadzonego po polsku i po angielsku „Diary” oraz krótkich artykułów. Dziennik to zapiski dotyczące oblężenia Warszawy, początków okupacji (m. in. o pracach przymusowych) oraz życia w getcie warszawskim. Diary to skrócona wersja dziennika w języku angielskim.
W pamiętniku znajdują się refleksje na temat: genezy upadku Polski – krytyka polityki przedwojennego państwa polskiego, świadka naocznego – streszczenie wypowiedzi Heinricha Heinego dotyczących Żydów i Polaków, przypomnienie prześladowań Żydów w różnych epokach, wypisy z pamiętników Ludendorffa, dotyczące Polski, refleksje o dyktaturze i dyktatorach, sytuacja demograficzna Francji w oświetleniu książki Jeana Giraudoux Pleins pouvoirs.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 35-40 (fragment)