Autor przechodzi do opisu swojej działalności....

Autor przechodzi do opisu swojej działalności. Stał na czele największego sierocińca przy ul. Wolność 14. Autor wspomina, że na początku było 500 dzieci. Ich liczba szybko wzrosła do 1500, ponieważ inne sierocińce były likwidowane, a na ich miejscu powstawały szopy. Autor dla uratowania dzieci chciał otworzyć zakład rękodzielniczy, w którym pracowałyby starsze dzieci. Młodsze miały pozostać jako całość sierocińca. Niestety ten zabieg nie powiódł się. Po śmierci Czerniakowa nadzieja jeszcze bardziej rozwiała się.

Część V. Likwidacja getta warszawskiego.
Przebieg wielkiej akcji likwidacyjnej w getcie warszawskim w lipcu i sierpniu 1942 roku. Samobójstwo A. Czerniakowa. Relacja uciekiniera z Treblinki. Próby uniknięcia wysiedlenia poprzez uzyskanie zaświadczeń o zatrudnieniu.
Autor był lekarzem, uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r.,
następnie do maja 1940 r. przebywał w Pińsku, skąd przedostał się do Warszawy. W getcie był kierownikiem sierocińca przy ul. Wolność. 7 sierpnia 1942 r. (pod jego nieobecność) Niemcy wywieźli dzieci i personel sierocińca). Następnego dnia autor wydostał się na tzw. aryjską stronę. Ukrywając się spisywał wspomnienia (pozostawił plan dzieła w 6 częściach). W 1943 r. zgłosił się do Hotelu Polskiego, został wywieziony do Bergen-Belsen, zginął w Auschwitz. Pamiętnik dostarczyła do Żydowskiej Komisji Historycznej siostra autora