Pamiętam jedną pacjentkę, co przyszła z córecz...

Pamiętam jedną pacjentkę, co przyszła z córeczką lat 10 (do żony Karola Rotgebera, która była stomatologiem). Zbadała żona dziecko, ukoiła ból. W międzyczasie długo coś rozwijała kobieta i stanąwszy zażenowana wyciągnęła 2-złotowy banknot chcąc go wręczyć żonie. Najmniejszy zabieg był wtedy opłacany złotych 10. Widząc wyciągniętą rękę owej kobiety, żona powiedziała jej, że to jest właśnie godzina przyjęć bezpłatna dla niezamożnych chorych. Długo jeszcze prosiła owa kobieta o przyjęcie banknotu, ale uspokojona przez żonę i proszona, aby jeszcze nazajutrz przyszła, gdyż potrzeba dziecku jeszcze jeden opatrunek zrobić, odeszła.

Autor rozpoczyna pamiętnik od wspomnień z okresu I wojny światowej
(ewakuacja na Syberię i powrót przez Amerykę do kraju po rewolucji).
Następnie opisuje losy Żydów Warszawy podczas wojny, przeplatając
wspomnienia rozważaniami historiozoficznymi.
Mówi o oblężeniu Warszawy w 1939 roku, antyżydowskich rozporządzenia władz
okupacyjnych, przesiedleniach Żydów z prowincji do Warszawy, działalności
Żydowskiej Służby Porządkowej i agentów gestapo, warunkach życia w getcie,wielkiej akcji likwidacyjnej w 1942 r. Opisuje także Umschlagplatz, wyjaśnia na czym polega organizacja
szopów. Mówi o selekcjach pracowników szopu, także przywołuje opowieści uciekinierów z Treblinki. Autor z żoną przetrwał w szopie szczotkarskim, jego syn został
wywieziony. Autor opuścił getto i ukrywał się z żoną po aryjskiej stronie.
Pamiętnik był pisany w ukryciu. Autor wraz z żoną przeżył wojnę
(zarejestrował się jako Kalman Rotgeber). W 1945 r. przekazał pamiętnik
do Żydowskiej Komisji Historycznej w Warszawie.
Maszynopis, s. 1-215, format: 290 x 210 mm.
Odpis: maszynopis (dublet)
Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 424-425
(fragmenty); Karol Lewap, Pamiętnik z okresu okupacji, Kalendarz
Żydowski-Almanach, 1995-1996, s. 212-131 (fragmenty)