Przyzwyczajony od lat do ukrywania się, nie mo...

Przyzwyczajony od lat do ukrywania się, nie mogłem przemóc się, aby opuścić pokój, zdradzić się przed współlokatorami, że tu mieszkam i zacząć wieść wraz z nimi wspólne życie w naszej oblężonej kamienicy. Świadomość tego, że tu jestem byłaby jedynie pogorszyła ich samopoczucie, w razie odkrycia przez Niemców byliby podwójnie surowo potraktowani. Poza tym ujawniając się nie mogłem im ulżyć w położeniu. Postanowiłem ograniczyć się do słuchania przez drzwi rozmów na klatce schodowej. Sąsiadka z dołu przestała mnie odwiedzać, żywność skończyła się i składała się tylko z małego zapasu sucharów