Kierownik szopu Schultza zostaje wezwany do ni...

Kierownik szopu Schultza zostaje wezwany do niemieckiej dyrekcji. Przynosi rozkaz, że wszyscy mają się zebrać na podwórzu centrali przy Lesznie. Na podwórzu są wszyscy robotnicy szopu Schultza. Policjant żyd. sprowadza z Nalewek rodziny robotników. Niemcy z Vernichtungskommando przeprowadzają selekcję. Dzięki pomocy kierownika Olka udaje się przejść przez selekcję całej rodzinie (Ewa, Maria, Tadeusz, Artur, matka Ewy). W pewnym momencie Niemcy przerywają segregację i bezwzględnie zabierają całą resztę. Wśród skazanych jest także rodzina Olka, który teraz nie może im pomóc. Następnego dnia selekcja w szopie powtarza się. Inżynier Mazurek, Polak, obiecuje, że to nie będzie blokada, a tylko ostemplowanie legitymacji. Kto, nie dostanie stempla, nie będzie miał wstępu do fabryki. Matka Ewy, zatrudniona przy Ogrodowej 27 (ten szop jest fikcją), nie może stawić się do selekcji. Wraca do kryjówki na Zamenhofa razem z adwokatem Wartheimem. Na podwórzu centrali szopu znów odbywa się selekcja, jest obecny Schultz i jego wspólnik. Padają sprzeczne informacje, raz mowa jest o likwidacji szopu przy Ogrodowej 27, raz o Ogrodowej 29. Okazuje się, że nazwiska Ewy, Marii, Artura i Tadeusza są na liście ocalonych. Dostają legitymację z czerwoną pieczątką i podpisem Schultza. Skazanych na wywiezienie wyprowadzają na podwórze przy Lesznie 76, ocalonych spychają za drewnianą przegrodę. Olkowi Konarskiemu udaje się uratować żonę i szwagierkę. Pewna dziewczyna, która dostała pieczątkę, chce pójść za swoją wyprowadzoną rodziną. Nie pozwala jej dyr. Schultz. Pozostawieni robotnicy szopu przenoszą się na Leszno. Matka Ewy ukrywa się na Nalewkach.

Szajn-Lewin, Ewa, Eugenia, W getcie warszawskim, lipiec 1942-kwiecień 1943