Autor spotyka trzy osoby, złapane miesiąc wcze...

Autor spotyka trzy osoby, złapane miesiąc wcześniej, którym udało się zbiec. Opowiadają one o deportacjach. Po wyjściu z warsztatu zostali zabrani na Umschlagplatz, gdzie byli przetrzymywani aż do wieczora. Potem kazano im wsiąść do bydlęcych wagonów (100 osób na wagon). Byli pilnowani przez Ukraińców. Pociąg jechał prosto do dworca w Treblince (miejscowość położona mniej więcej 100 km w stronę Białegostoku). Niemcy wysiedlili tamtejszą ludność i zbudowali obóz - jeden dla Polaków, obóz pracy, Treblinka A; drugi dla Żydów, obóz śmierci, Treblinka B). W obozie śmierci zainstalowane były natryski, przez które puszczano trujący, duszący gaz. Niemcy mogli zabić w ten sposób 800 osób na raz, w ciągu 8 minut. Ciała wrzucano do przygotowanych wcześniej dziur. Po przyjeździe na dworzec kobiety i mężczyźni są ustawiani w dwóch oddzielnych szeregach. W transporcie, którym jechał jeden z uciekinierów było 1 500 osób. Niemcy wybrali 20 młodych mężczyzn, którzy mieli wykonać pracę. Reszcie osób kazano się rozebrać, by wzięli obowiązkowy prysznic. Pieniądze i rzeczy wartościowe mieli zostawić w biurze na drodze do pryszniców i odebrać po kąpieli. Ciała Żydów po zagazowaniu były sprzątane przez część wybranych wcześniej 20 młodych - wrzucali je do dołów i palili. Druga część młodych zajmowała się sprzątaniem ubrań - wsadzali je do pociągów jadących do Lublina.