Na jesieni 1942 r. do mieszkania Lewartowiczów...

Na jesieni 1942 r. do mieszkania Lewartowiczów przyszło kilku gestapowców. Sprawdzili, że Zygmunt i jego syn Kazik są Żydami, Zofię pobili, musiała oddać im całą biżuterię, i zawieźli całą trójkę do więzienia na ul. Daniłowiczowskiej. Noc spędzili w tymczasowej celi na krzesłach. Więźniowie z sąsiedniej celi udzielali im rady, aby się do niczego nie przyznawali. Następnego dnia zostali rozdzieleni. Oskarżono ich o bycie Żydami i zakazany handel dolarami. Pierwsze oskarżenie szczęśliwie zostało pominięte. Zygmunt wyjaśnił, że transakcje dolarowe dokonywane na rzecz kościoła metodystów nie są zabronione, ponieważ w rzeczywistości dolary nie przechodziły z rąk do rąk. Jednym z dowodów, które Gestapo znalazło w ich mieszkaniu, była umowa zawarta między Kazikiem a ojcem, obiecująca synowi 2% prowizji od zarobków ojca, jeśli będzie dobrze się zachowywał, wywiązywał z obowiązków, wynosił śmieci itp. Ten formalny dokument rozbawił Niemców, więc zwolnili Zofię i Kazika z więzienia; Zygmunt miał wyjść za kilka dni.