Korzystanie z toalety przez żydowskich więźnió...

Korzystanie z toalety przez żydowskich więźniów Pawiaka. W celi był tylko zlew i wiadro na nieczystości. Kiedy otwierały się drzwi celi i strażnik z okrzykiem "toaleta" wypuszczał więźniów, dwóch wyznaczonych mężczyzn zabierało przepełnione wiadro. Czas wyznaczony grupie na toaletę nie mógł przekroczyć dwóch minut. Więźniowie biegnąc już rozpinali spodnie. W toalecie były tylko dwie muszle klozetowe, kilka wiader i zwykłych garnków. Wystarczało to dla 10 więźniów załatwiających swoje potrzeby jednocześnie. Reszta musiała czekać. Każdy z celi miał około pół minuty na załatwienie swoich potrzeb, ale przecież niektórzy byli chorzy. Posługacz w toalecie wylewał zawartość wiader i garnków. W ciągu przydzielonych dwóch minut więźniowie musieli wylać wiadro z celi, wypłukać i napełnić wodą swoje osobiste pojemniki, w których się myli. Toaleta była koszmarem.

Po wojnie został utworzony prywatny zbiór dokumentów dotyczących Pawiaka. Utworzył go Bronisław Anlen, żydowski dentysta z Warszawy, więzień od listopada 1943 r.