Given name: Maria Family name: Rabska-Meissner

Córka Ignacego i Frani. Przed wojną pracowała w firmie przy ul. Wierzbowej 9, której budynek został spalony w wrześniu 1939 r. Długo nie mogła znaleźć pracy, wyprzedawała rzeczy z domu, żeby przeżyć. W getcie mieszkała na ul. Nowolipie 33, razem z rodzicami. W 1942 r. została zatrudniona w pralni na ul. Nowolipie 14, piorącej bieliznę dla wojska. Kierownikiem pralni był znajomy, dzięki temu zatrudnił również jej rodziców. Kiedy wyrzucono ich z mieszkania na Nowolipiu, przez jakiś czas mieszkali na terenie pralni. Później zostali skoszarowani na Kupieckiej 7. Mieszkali tam do czasu tzw. "kotła na Miłej". Jej rodzice zostali wywiezieni w akcji we wrześniu 1942 r. Po akcji została ulokowana na Muranowskiej 1 (?). Codziennie Niemcy prowadzili ją, przez wachę na rogu Gęsiej i Zamenhofa do pracy w pralni. Codziennie Niemcy prowadzili w niej kontrolę, bili pracowników i zawsze zabierali ze sobą kilka osób, podobno do pracy w innej pralni. Maria twierdzi w swojej relacji, że prowadzono ich na Umschlagplatz. Ostatni raz Niemcy przyszli 18 kwietnia 1943 r. Wyprowadzili wtedy wszystkich pracowników na ul. Niską. Przez całą dobę czekali, a później zostali wyprowadzeni na Umschlagplatz. W zapieczętowanych wagonach jechali 2 dni. Połowa osób zmarła po drodze. Wyładowano ich koło Lublina. Cały dzień czekali na tzw. placu węglowym. Następnego dnia rozebrano ich, wykąpano i posłano do baraków na Majdanku. Nie dostała się do żadnego komando, czyściła ubikacje, przez parę tygodni pracowała w szwalni na zmianie nocnej. Za karę została wysłana do Birkenau. Tam spała z kilkunastoma kobietami na murowanych pryczach. W nocy odwiedzały je szczury. Pracowała w polu. Chorowała na biegunkę. Uciekła przed śmiertelnymi zastrzykami dzięki pielęgniarce. Kolejny raz udało się jej uniknąć śmierci, dzięki bólowi zębów. Trafiła do ośrodka dentystycznego, dentystka poradziła jej, żeby podała się za technika dentystycznego, bo to będzie lekka praca. Przedstawiła ją Niemcowi, który skierował Marię do pracy. Tam były "luksusowe" warunki. Miała swoją pryczę, prześcieradło, poduszkę, ciepłą wodę i nie musiała chodzić na apele. Z pracą sobie poradziła, choć była makabryczna. Robiła renowacje protez ludzi spalonych w krematorium. Czyściła i polerowała zęby, które wysyłano później do Niemiec. 18 styczna została ewakuowana do Niemiec. Przebywała w obozach: Majdanek-Oświęcim-Ravensbruck-Malchow-Lipsk-Drezno. W Dreźnie ukryła się do czasu wyzwolenia. Po wojnie wróciła do Polski.