Wanda Olbrychska ma mieszkanie w Warszawie, na...

Wanda Olbrychska ma mieszkanie w Warszawie, na Tamce. W Zielonce ma nieduży domek po rodzicach. Pewnego razu przywozi jasnowłosą dziewczynkę, która mówi do niej „ciociu”. Marysia Morawska lubi się z nią bawić. Sąsiedzi domyślają się, że dziewczynka jest Żydówką. Po pewnym czasie gdzieś wyjeżdża. Za domkiem pani Wandy jest duża kępa jeżyn, gdzie Marysia Morawska i inne dzieci z sąsiedztwa lubią się bawić. Nagle zaczynają się tam pojawiać górki świeżego piasku. Sąsiedzi mówią, że prawdopodobnie ktoś buduje schron w ziemi. Po wojnie, w Bielsku-Białej, Marysia spotyka na wakacjach u ciotki dentystę, pana Isenberga, który ukrywał się z żoną w bunkrze, wykopanym pod kuchnią domu pani Olbrychskiej. Wejście do schronu było dobrze zamaskowane pod kuchnią węglową. W okolicy wiele osób wiedziało, że pani Olbrychska pomaga Żydom; często też zdarzały się naloty policji, nigdy jednak nie odkryli obecności Isenbergów. Pewnego razu rewizja przedłużała się, tymczasem pani Isenberg dostała ataku kaszlu. Mąż musiał zatkać jej usta, o mało się nie udusiła.