Paweł Daniszewski przywozi w pewnym momencie d...

Paweł Daniszewski przywozi w pewnym momencie do domu na Sadybie pięcioletnią Basię. Jego córki ze względów konspiracyjnych niewiele wiedzą o dziewczynce. Słyszą, że jest córką przedwojennych znajomych Daniszewskiego, którzy prowadzili wytwórnię trykotażu „Bro-Ra”. Rodzice zginęli, ocalała ich córka i jej ciotka, która odwiedza czasem dziewczynkę; spotykają się zawsze poza domem. Lidka i Irena Daniszewskie poświęcają Basi sporo czasu, zabierają ją ze sobą do kościoła w Wilanowie, żeby zapoznać ją z nazwami sprzętów kościelnych i symboli religijnych. Uczą ją modlitw, chodzi z nimi na msze dla młodzieży do kościoła czerniakowskiego. Dla wszystkich krewnych i przyjaciół Basia uchodzi za nieślubne dziecko Weroniki Jeżyckiej, siostry Marii Daniszewskiej. Basia jest dobrze przygotowana do życia po aryjskiej stronie: jest grzeczna, nie grymasi, nigdy nie mówi o swojej rodzinie. Wiosną 1943 zgłasza się po nią ciotka, która postanawia skorzystać z oferty Niemców, sprzedających zamożnym Żydom paszporty państw południowoamerykańskich. Osoby zaopatrzone w paszport czekają na wyjazd z Generalnej Guberni w Hotelu Polskim na Długiej. Daniszewscy protestują, błagają, żeby Basia została u nich – jest błękitnooką blondynką, ma świetny wygląd, wrosła w ich dom. Podejrzewają, że obietnica wyjazdu to podstęp Niemców, zwłaszcza Lidka Daniszewska jest o tym przekonana. Ciotka Basi jest jednak nieprzejednana, Daniszewscy są w rozpaczy, uważają jednak, że nie mają prawa zatrzymywać dziewczynki. Odwożą Basię do Hotelu Polskiego.