Jerzy Nojar i Tadeusz Obremski czekają w brami...

Jerzy Nojar i Tadeusz Obremski czekają w bramie na woźnicę, który ma ich wywieźć z getta. Umówili się wcześniej, że woźnica zabierze transport waty; oni mają wsiąść na samym końcu. Woźnica podjeżdża, wóz jest załadowany na wysokość kilku metrów; Nojar i Obremski z trudem wspinają się na górę, pomaga im woźnica. Kiedy dojeżdżają do wachy, słyszą głos żandarma, który każe wszystkim zejść z wozu; legitymuje ich. Woźnica radzi Tadeuszowi włożyć pieniądze do kenkarty, podobnie robi Nojar. Żandarm przepuszcza ich bez problemów dalej. Wsiadają z powrotem na wóz, opuszczają getto. Wóz skręca w Grzybowską. Pod jedną z bram woźnica gwiżdże głośno dwa razy; brama się otwiera, na miejscu czekają wspólnicy. Rozładowują wóz, wydobywają bagaże Obremskiego i Nojara. Ładują nowe towary i chwilę potem załadowany wóz opuszcza podwórko. Spotykają się z Mieczysławem, synem Nojara i Jadwigą, córką Tadeusza; długo szukają dorożki, jadą na Mokotów, gdzie mieszka już żona Nojara, Renia.