Kiedy Obremscy i inni pracownicy szykują się r...

Kiedy Obremscy i inni pracownicy szykują się rano, by wyjść do pracy, pojawia się Józef Grynblat z informacją, że getto jest obstawione przez Niemców i Ukraińców, nie wypuszczają żadnych grup na placówki. Jest jasne, że to początek kolejnej akcji. Pojawia się zatrudniona w biurze szopu Maria Kuper, która z kolei twierdzi, że na terenie szopu jest już jego dzierżawca, Leszczyński, który każe zebrać się na placu Muranowskim, skąd wszyscy pójdą do fabryki. Pracownicy dzielą się, część z nich – między innymi Grutzhandler i Wizenberg – chce iść do pracy, uważając, że obecność Leszczyńskiego zapewnia im bezpieczeństwo. Obremski uważa, że nie można ufać Leszczyńskiemu, chce się schować w schronie, który nie został jeszcze wykończony, nie ma w nim prowiantów, ubikacje nie są gotowe. Rozdzielają się, do schronu wchodzi dużo więcej osób, niż to było zaplanowane; wszyscy tłoczą się w ścisku, nie ma czym oddychać. Jakiś czas później pojawia się Chanachowicz i Senator, którzy ukryli się na strychu. Okazuje się, że Niemcy zabrali całą grupę pracowników z placu Muranowskiego na Umschlagplatz; obecność Leszczyńskiego im nie pomogła. Wszyscy siedzą jeszcze wiele godzin w bunkrze, wieczorem wychodzą na podwórko. Naradzają się z Akermanem i Senatorami; przybiega Chanachowicz z wiadomością, że następnego dnia odbędzie się nalot w ich budynku; wiedzą, że muszą natychmiast uciekać.