W czasie kotła na Miłej Tadeusz Obremski dowia...

W czasie kotła na Miłej Tadeusz Obremski dowiaduje się, że w szopie Oschmana mają zostać tylko fachowcy, a załoga ma zostać zredukowana z 6 tysięcy do 800 osób. Ulicą przechodzi wielu znajomych, wszyscy gromadzą się na selekcję. Trwa przepychanka pomiędzy kierownikami warsztatów, każdy ma swoją listę, stara się uchronić bliskich i znajomych. Obremski widzi przechodzącą grupę z szopu Nusa. Z grupy wychodzą przyjaciele Obremskich, Kesslerowie, z córką. Proponują Tadeuszowi, żeby poszedł z nimi, Nus jest ich krewnym i z pewnością zgodzi się wciągnąć Tadeusza i jego żonę na listę pracowników, którzy zbierają żelazo dla Niemców, przez co szop uchodzi za „pewny”, mówi się, że Nus jest faworyzowany. Obremski czuje jednak, że jego odejście wzbudzi panikę wśród jego współpracowników; dziękuje Kesslerom za propozycję. Dowiaduje się kilka godzin później, że Niemcy obstawili dom, w którym zgromadzili się pracownicy szopu Nusa i wszystkich zabrali na Umschlagplatz.

Warunki życia w getcie warszawskim. Grabieże dokonywane przez Niemców, trudności aprowizacyjne. Autorka pracowała w Komitecie Domowym przy ul. Ogrodowej. Działalność kuchni ludowych, walka z epidemią tyfusu. Narastający głód, szmugiel żywności. Realizacja niemieckiego filmu propagandowego w getcie.
Przebieg wielkiej akcji likwidacyjnej (autorka ukrywała się wraz z dzieckiem, uniknęła wysiedlenia jako żona lekarza). Warunki życia w getcie szczątkowym po zakończeniu akcji, wysiedlenia w styczniu 1943 roku. W lutym 1943 r. autorka z dzieckiem przedostała się na tzw. aryjską stronę.

Pamiętnik pisany w ukryciu po tzw. aryjskiej stronie w Warszawie. Na karteczce informacja: „Pamiętnik przekazała p. Brzezińska, Instytut Polsko-Radziecki”.

Maszynopis, s. 1-31, format: 290 x 210 mm, jęz. polski