Tadeusz Obremski idzie ze swoim przyjacielem J...

Tadeusz Obremski idzie ze swoim przyjacielem Jerzym Nojarem do magazynu. Na Żelaznej zatrzymuje ich żołnierz niemiecki, zabiera ich ze sobą, nie słucha protestów. Pyta Obremskiego, gdzie pracuje, cieszy się, że w firmie obuwniczej, pyta, czy ma dla niego ranne pantofle; nie może takich znaleźć w całej Warszawie. Obremski potwierdza, że ma takie pantofle. Idą w kierunku sklepu na Senatorskiej, po drodze Niemiec spotyka innego, który chce mu odebrać Obremskiego i Bojara, potrzebuje robotników. Nie udaje mu się to; docierają na Senatorską, żołnierz dostaje pantofle, pyta, ile kosztują. Obremski jest mile zdziwiony, podaje jednak mocno zaniżoną cenę 4 złotych. Żołnierz mówi, że nie ma pieniędzy. Obremski stwierdza, że to nie problem, daje mu pantofle w prezencie. Żołnierz go chwali, dodając, że gdyby upierał się przy zapłacie, zabrałby go z Nojarem do komendantury i poskarżyłby się, że Obremski chciał za pantofle 50 złotych. Dzień później zaczynają przychodzić inni żołnierze, zabierają 1700 par rannych pantofli.