Wywiad USC 47098 - Helena Bronisława Zybert

Ojciec,Abram Adam był krawcem, matka Ita (Julia) z domu Judt nie pracowała. Bronka miała siostrę Helenę i brata Mietka. Ojciec zmarł w 1923 r., matka wyszła drugi raz za mąż za Rubinsztajna, właściciela garbarni, który został wywieziony do Treblinki w 1942 r. Matka zmarła w getcie w 1941 r. Brat wyjechał do Rosji w 1939 r. ślad po nim zaginął. Siostra, starsza o 14 lat, wyszła za mąż przed wojną. Helena mieszkała na Bonifraterskiej z matką i ojczymem. Chodziła do szkoły, trenowała bieganie w klubie Makabi. W wieku 17 lat zakochała się w swoim przyszłym mężu, Zygmuncie Zybercie. W 1939 r. został on zmobilizowany, trafił do obozu, wyszedł z powodu kurzej ślepoty w 1941 r. Po zamknięciu getta, Helena wychodziła do strefy aryjskiej przez piwnice na Bonifraterskiej 31. Przenosiła żywność. Po powrocie narzeczonego z obozu przeprowadziła się do niego na Potocką. Przenosiła do getta fałszywe kenkarty, które razem z tramwajarzem Wieśkiem Czajkowskim i ks. Zygmuntem Truszyńskim, przygotowywał Zygmunt. 7.10 1942 r. wyszła za mąż, ślub odbył się w kościele na Gdańskiej. Do mieszkania przyszli szmalcownicy i mąż ją wykupił. W kwietniu 1943 r. urodziła syna Andrzeja. Ze względu na niebezpieczeństwo kolejnych najść szmalcowników, ks. Truszyński wywiózł ją z niemowlakiem do Międzylesia, ale musiała rozdzielić się z dzieckiem. Syn trafił do państwa Sierpińskich, którzy go zaniedbywali. Po wkroczeniu Rosjan zabrała dziecko, które miało dużą awitaminozę, owrzodzenia. Mąż przyjechał do Międzylesia i znów zamieszkali razem. Po wojnie pracowała w Ministerstwie Zdrowia, wyrzucono ją z pracy po 1968 r.