Wywiad USC 441 - Emil Brotfeld

Emil Brotfeld, ur. 21.03.1911 r. w Stanisławowie, syn Jonasa i Sary z d. Schpielberg. Miał czwórkę rodzeństwa. Matka zmarła w trakcie epidemii, gdy Emil miał 9 lat; ojciec - gdy miał lat 11. Po ich śmierci młodszym rodzeństwem opiekowały się najstarsze siostry. Po wybuchu wojny Emil chciał przejść przez granicę rumuńską, został złapany przez Rosjan i skazany na 5,5 roku łagru. Uciekł z sali sądowej, wyjechał do Truskawca. Po kilku miesiącach wrócił do Stanisławowa, znalazł się w getcie. Tam poznał wdowę Bertę Geminder z dwoma małymi synkami. W getcie handlował złotem, został złapany przez Niemców. Obiecali mu, że go wypuszczą, ale w ciągu tygodnia miał podać nazwiska współpracowników. Emil zdecydował się uciec do Warszawy, razem z Bertą i chłopcami. W Warszawie zatrzymali się na krótko u siostry Emila, Elzy, która wyszła za Polaka. Mieli fałszywe dokumenty, wynajmowali mieszkania na obrzeżach Warszawy, produkowali papierosy i z tego żyli. Po wojnie na krótko wrócili do Bielska, skąd pochodziła Berta, a potem wyjechali do USA.

USC Shoah Foundation – The Institute for Visual History and Education Leavey Library 650 West 35th Street, Suite 114 Los Angeles, CA 90089-2571
https://vhaonline.usc.edu

Przy opracowaniu losów rodziny Brotfeldów wykorzystano również:
- wywiad Berty Brotfeld dla USC Shoa Foundation (USC 442)
- wywiad Roberta Gemindera dla USC Shoa Foundation (USC 7157)
- wydane wspomnienia Berty Brotfled - "Bertl, a story of a unique Holocaust survival" (1990)