Wywiad USC 38422 - Barbara Frankiss

Barbara Frankiss po ustanowieniu getta trafia do niego wraz z rodzicami jako dwuletnie dziecko. Z getta zostaje wyniesiona przez p. Mroziewicza u którego zamieszkuje. W domu Mroziewicza całe dnie spędza stojąc schowana za szafą. Nie ma żadnych zabawek, nikt się nią nie interesuje. Nikt nie dba o jej podstawowy rozwój. Nie jest uczona nawet chodzić. Uczy się tylko katolickich modlitw. Później jako czteroletnie dziecko nie potrafi chodzić. Gdy jej matka zostaje zamordowana w getcie i przestaje płacić za jej utrzymanie, Mroziewicz wywozi ją w grudniowy wieczór za miasto. Podaje jej środek nasenny i porzuca czteroletnie dziecko w polu. Po dwóch dniach zostaje znaleziona przypadkiem przez bawiące się dzieci ze wsi. Zaprowadzają ja na posterunek policji, gdzie zostaje ogrzana i nakarmiona. Później trafia na gestapo. Pan Nowacki, jeden z policjantów, którzy się nią opiekowali przez kilka dni na posterunku przekonuje swoją żonę, aby się nią zaopiekować. Czteroletnia Basia trafia do domu Nowackich, gdzie jest traktowana z wielką miłością i czułością. Nowaccy traktują ją jak własne dziecko. Pani Nowacka dużo czasu poświęca aby nauczyć ją chodzić. Podczas powstania warszawskiego Nowaccy uciekają do Grodziska Mazowieckiego. Tam zastaje ich wyzwolenie. Po powrocie do Warszawy okazuje się, że ich mieszkanie zostało zniszczone. Decydują się wyjechać do brata p. Nowackiego. Tam biologiczny ojciec odnajduje Basię i zabiera ją do Warszawy. Basia cały czas utrzymuje relacje z Nowackimi. W 1956 roku wyjeżdża do Izraela. Później do USA i Londynu.

USC Shoah Foundation – The Institute for Visual History and Education Leavey Library 650 West 35th Street, Suite 114 Los Angeles, CA 90089-2571
https://vhaonline.usc.edu