Wywiad USC 31695 - Irena Wittek

Urodziła się w rodzinie fabrykanta, Suchera Rotberga. Matka, Ruchla Chana z domu Kuczyńska, nie pracowała zawodowo, wychowywała czworo dzieci, Sarę, Henryka i bliźniaki Lolka i Michała. Mieszkali w domu dziadków, w mieszkaniu na parterze. Dom był religijny, z dziećmi mówiło się po polsku. Chodziła do gimnazjum w Łodzi, maturę zrobiła w 1938 r. W grudniu tego roku wyszła za mąż za Dawida Stalla, również syna fabrykanta. W pierwszych dniach września wyjechała z rodziną męża do Warszawy, a 23 września urodziła. córkę Ninę. W getcie mieszkali na Ogrodowej w dużym mieszkaniu z liczna rodziną męża. W 1942 r. Podała, przez płot przy sądach, córkę na stronę aryjską. Siostra teścia, pani Chodakowska, zabrała dziecko do Lublina. Reszta rodziny Stallów też postanowiła wyjść z getta. Irena wyszła jako ostatnia, na Chłodnej czekała siostra teścia, która przyjechała po nią z Lublina i zawiozła ją do córki. Zamieszkała z córeczką w Kraśniku, ale rozpoznał ją pan Goździk. Przestraszyła się, zostawiła córkę teściowi, Michałowi Stall i jesienią 1942 r. wróciła do Warszawy do getta. Dowiedziała się, że w międzyczasie zginął po stronie aryjskiej jej mąż. Postanowiła wyjść po raz drugi z getta. W 1943 r. zamieszkała wraz z 10 innymi Żydami na Siennej w trzypokojowym mieszkaniu na 2 piętrze, w którym była przygotowana kryjówka za łazienką. W jedzenie zaopatrywała ich właścicielka mieszkania. Ukrywali się tam do powstania warszawskiego. Wtedy odważyła się wyjść z mieszkania. Tuż przed powstaniem przyjechał z Lublina jej teść, Michał Stall i już nie mógł wyjść z Warszawy. Zamieszkał na Marszałkowskiej, a Irena przeniosła się do niego. Po powstaniu trafiła do obozu pracy w Mulheim. Do Polski wróciła w 1946 r.