Relacja O3.1310; w Archiwum Yad Vashem

Diana Czerska, rocznik 1925, rodzice: Józef Topiel i Ewa z Kerensztajnów. Diana pochodzi z zamożnej, zasymilowanej rodziny. W listopadzie 1939 Niemcy wyrzucają rodzinę z mieszkania. Diana z rodzicami idzie do getta. Brat Waldemar od 1940 wiąże się z Armią Krajową, pozostaje po aryjskiej stronie. Pomaga materialnie rodzinie. W grudniu 1943 Czerscy wychodzą z getta. Znajdują wsparcie u dawnych przyjaciół, rozdzielają się. Diana uczęszcza na tajne komplety. Zostaje aresztowana w czasie ulicznej łapanki, osadzona na Pawiaku, następnie na Zamku w Lublinie i ostatecznie wysłana do obozu w Majdanku. Ucieka stamtąd po 2 miesiącach. Wraca do Warszawy, w czasie powstania warszawskiego zostaje ranna, wywieziona przez Pruszków do Częstochowy. Tam pracuje do wyzwolenia w fabryce amunicji Warta. Po wyzwoleniu Warszawy spotyka się tam z ojcem – oficerem Wojska Polskiego, dowiaduje się o śmierci matki i brata w powstaniu. Ojciec ginie ostatniego dnia wojny w Berlinie. Diana wychodzi za mąż w 1947 roku, w 1957 wyjeżdża z mężem i dwiema córkami do Izraela.
Relację spisał w 1959 roku Aleksander Czerski.