Relacja O3/1393; w Archiwum Yad Vashem

Mieczysław i Maria Mironowie mieszkają przed wojną w Warszawie z dwojgiem dzieci, są zamożni. Po wybuchu wojny uciekają do Międzyrzeca, gdzie mieszkają u krewnych. Wracają do Warszawy, żyją w getcie, utrzymują się z wyprzedawanego majątku. W sierpniu 1942 wysyłają dzieci na aryjską stronę, niedługo potem wychodzą z getta. Córka ukrywa się w klasztorze, syn m.in. u rodziny tramwajarza. Maria mieszka w Legionowie, u siostry, która ochrzciła się przed wojną. Mieczysław zmienia kryjówki, oboje napastowani są przez szmalcowników. W 1943 Mieczysław zostaje przypadkowo aresztowany przez Niemców, ginie w czasie ucieczki. Maria odbiera córkę z klasztoru. Po wyzwoleniu odnajduje syna, z którym po wojnie emigrują do Izraela. Córka zostaje w Polsce. Większość z ich licznej rodziny zginęła w czasie okupacji.
W 1959 roku relację spisała w Izraelu Olga Barniczowa.