Relacja 301_5290; w Archiwum ŻIH

Róża Hirszberg wychodzi z getta na aryjską stronę w 1943. Przez znajomą znajduje schronienie u ludzi, którzy traktują ją życzliwie. Róża płaci niewiele za swoje utrzymanie, mimo że gospodarze są ludźmi niezamożnymi. Po trzech miesiącach Róża nie ma już środków finansowych, prosi, żeby gospodarze sprzedali jej pierścionek po matce. Gospodarze odmawiają, twierdząc, że nie będą Róży pozbawiać pamiątki rodzinnej. Po wojnie gospodarze Róży mieszkają w Zawierciu. Kobieta przyjeżdża do Warszawy, zatrzymuje się u Róży, która zwraca się z prośbą do Komitety Żydowskiego o asygnatę na odzież dla gospodyni i jej córki; chce się w ten sposób odwdzięczyć za pomoc.