Relacja 301-7207 w Archiwum ŹIH

Autorka, córka zamożnych rodziców, jako siedmioletnia dziewczynka wyjechała w 1939 r., po wybuchu wojny z dziesięcioosobową rodziną z Poznania. W Zagórowie gdzie zamieszkali znaleźli ich Niemcy, którzy domagali się ukrytego majątku. Zabrali towar i dwóch braci matki. Uciekli. Autorka z bratem do Łodzi. Matka autorki i babka do Warszawy. Dziadek, który nie chciał wyjechać, zmarł po tygodniu. Później wyjechała do Warszawy, do matki. Musiały się przeprowadzić do getta. W czasie pierwszej akcji wysiedleńczej zginęła babka i innych dwóch braci matki i ojciec z bratem. Dzięki znajomościom matki z policjantami polskimi, obie wyszły z getta w 1943 r. Mieszkały w różnych miejscach. Felicja przeżyła wojnę na Ochocie, w mieszkaniu jednego z policjantów. Matka zgłosiła się na roboty do Niemiec. W momencie, w którym kończy się relacja (1945 r. ) nie wiadomo jakie były losy matki i czy żyje.