Relacja 301-5804; w Archiwum ŻIH

Michał Wodnicki, rocznik 1898, księgowy. Ma kontakty handlowe z Żydami, mieszkającymi w dzielnicy północnej; po utworzeniu getta współpracuje z grupami, szmuglującymi żywność. Wiosną 1942 zaczyna pomagać znajomym i obcym osobom, uciekającym z getta; jego mieszkanie staje się punktem przerzutowym. Żona z dzieckiem wyprowadza się do matki. Po przyjęciu dużej grupy z getta Wodnicki przeżywa najście szmalcowników, potem rewizję Gestapo; zgłasza się na komisariat. Niemcy trzymają go ponad rok w więzieniu, jest torturowany. Chcą go wysłać na roboty, ucieka policjantowi. Do końca wojny mieszka z żoną w Starej Miłosnej. Relacja spisana w 1961 roku.

Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
secretary@jhi.pl
www.jhi.pl