Relacja 301-3696; w Archiwum ŻIH

Córka Abrahama Einfelda i Heleny z domu Kelmholc (?). W 1939 r. wyjechała na wschód. Dotarła na Kaukaz, gdzie pracowała w sowchozie do lipca 1942 r. Wróciła do Polski. Po drodze zgłosiła się do Arbeitsantu, podała za Polkę i dostała dokumenty na nazwisko Pawłowska. Znajomi Polacy poradzili Danucie, że zwróciła się do RGO, powiedziała, że została wysiedlona z Baranowicz. Dostała pracę w majątku na Bródnie, gdzie pracowała przy dojeniu krów. Właścicielka majątku powiedziała inspektorowi, że Danuta ma wykształcenie i może mieć lepszą pracę. Została przeniesiona do Rembertowa do biura kolczykowania bydła. Musiała zamieszkać z ludźmi, którzy wypytywali ją skąd pochodzi, dlaczego nie ma rodziny i dlaczego się nie modli. Bardzo się bała. Współlokatorzy mieli kontakty z konfidentami. Czasami zdradzała ja jej niewiedza. Radziła np. podać na Wigilię wędlinę. Zaczęto podejrzewać, że jest Żydówką. Poskarżyła się znajomym w Warszawie i zaczęli ją odwiedzać mężczyźni, którzy uchodzili za jej znajomych, a syn znajomych nawet za narzeczonego. Tak przeżyła do października 1944 r. Wtedy poznała rodzinę nadleśniczego, który był komendantem AK. Zaprzyjaźniła się z nimi, została wciągnięta do konspiracji. Do 1946 r. mieszkała w Rembertowie.

Archiwum Żydowskiego Instytutu Historycznego
ul. Tłomackie 3/5
00-090 Warszawa
secretary@jhi.pl
www.jhi.pl