Relacja 03/2548; w Archiwum Yad Vashem

Janina Pawlicka pochodzi z biednej rodziny polskiej. Przed wojną pracuje u Aronsonów w Łodzi. Po wkroczeniu Niemców Janina trwa przy Aronsonach, którzy zostają ograbieni z dobytku i wysiedleni. Dociera z nimi do Warszawy, mieszkają razem w getcie. Aronsonowie kupują paszporty paragwajskie, wyjeżdżają do Vittel. Janina wychodzi z getta, wynajmuje mieszkanie na Chłodnej; buduje tam skrytkę. Wyprowadza z getta kolejno kilkanaście osób; w mieszkaniu ukrywa się rodzina Traumanów i Wolkenheimów, Rachel Gurmanowa, Sieraczek, Bernard Goldstein. Kilka razy przychodzą gestapowcy, zabierają Żydom pieniądze i dobytek. Pawlicka przeprowadza się na Grzybowską, zabiera ze sobą Żydów. Trwają tam w czasie Powstania Warszawskiego, przed wyjściem z miasta Pawlicka umieszcza w schronie kilkunastu młodych Żydów. Szykuje im zapasy jedzenia i wodę. Pawlicka ucieka z transportu do obozu w Pruszkowie, trafia do Komorowa, w zimie pracuje u chłopów. Po wojnie Janina mieszka w Łodzi, trafia do rodziny Wizenblitów, zajmuje się ich dzieckiem. Wieczorami pracuje w teatrze. Wyjeżdża z Wizenblitami do Izraela.
Relacja spisana w 1962 roku w Izraelu przez H. Rylskiego

Osoby i sytuacje, opisane przez Pawlicką występują także w relacji Ireny Kucharzak (relacja 301– 6115 z Archiwum ŻIH).