J’avais huit ans dans le ghetto de Varsovie

Wspomnienia wojenne, oparte w dużym stopniu na zapiskach ojca autorki, Abrama Apelkira, który przed wojną wiedzie dostanie życie krawca warszawskiej elity. Jego żona Bella prowadzi sklep kolonialny; mają dwie córki, Reginę i Natalię. W czasie okupacji są w getcie, Abram utrzymuje rodzinę dzięki szmuglowi, wspierają go polscy znajomi. Po Wielkiej Akcji Apelkirowie uciekają z getta, umieszczają kilkuletnią Natalię u znajomych, potem w klasztorze. Wracają ponownie do getta, ostatecznie wychodzą na aryjską stronę w 1943. Ukrywają się u Polaków, po powstaniu warszawskim Niemcy ich rozdzielają; Bella z córką zostaje wywieziona na roboty do Niemiec. Odnajdują się po wojnie. Zajmują się handlem w Gdańsku, w 1947 emigrują do Francji.