Given name: Jadwiga Family name: Weinstein

Córka właścicieli wytwórni obsadek i wyrobów branży piśmienniczej „Kadmos” (wytwórnia mieściła się przy ul. Leszno 99). Brat Jadwigi wyjechał z Polski przed wojną. Fabryka Kadmos zostaje spalona w 1939, rodzina Weinsteinów traci mieszkanie i cały majątek. Rodzice i siostra Jadwigi umierają z głodu w getcie. Weinsteinowa [prawdopodobnie matka] nosiła nazwisko panieńskie Ruff i była krewną znanego adwokata Ruffa, który wg Jadwigi Weinstein zmarł w Oświęcimiu.

Jadwiga Weinstein przeżywa ciężkie chwile w getcie, w czasie łapanki ukrywa się w szafie, na antresoli. Za opłatą dostaje się do kolumny robotników, wychodzących na stronę aryjską. Jadwiga ucieka i zwraca się o pomoc do Ireny Hermanowej. Zostaje ulokowana w mieszkaniu, dostaje papiery aryjskie z metryką na nazwisko Marii Drzewieckiej. Zajmuje się handlem, ale na ulicę wychodzi po zmroku, mając tzw. zły wygląd. Bywa często u Hermanowej, mimo zakazu przyjmowania Żydów w domach chrześcijańskich (w takiej sytuacji Hermanowa wystawia „posterunek” na ulicy, obawiając się mieszkających w sąsiedztwie Niemców).

Jadwiga Weinstein zwraca się o pomoc do dawnego robotnika z fabryki Kadmos, Konopki. Konopka początkowo udaje przyjaciela. Później jednak szantażuje ją wielokrotnie i grozi, że doniesie o niej Niemcom. Żąda 20.000 złotych w zamian za milczenie. Hermanowa pomaga Jadwidze w miarę możliwości, np. przekazuje jej żywność. Jednak stan psychiczny Weinsteinówny pogarsza się, „w końcu załamała się duchowo i wpadła sama w ręce Gestapo”.

Irena Herman wspomina o plotkach krążących po getcie (do niej dotarły od Pinkusów), że Jadwiga Weinstein jest agentką niemiecką. Miała rzekomo brać na przechowanie rzeczy żydowskie, które później sprzedawała. Irena Herman zaprzecza tym pogłoskom, ręcząc za uczciwość Weinsteinówny, która oddała jej na przechowanie jakieś [cudze] rzeczy, by później je zabrać. Hermanowa podkreśla uczciwość Jadwigi. Ma nadzieję, że brat Jadwigi przeżył wojnę i będzie chciał się dowiedzieć czegoś o siostrze.