Żydzi zatrudnieni w warsztatach mieli zaświadc...

Żydzi zatrudnieni w warsztatach mieli zaświadczenia pracy. Ponadto, na mocy zarządzenia z 1941 roku, każdy Żyd miał tzw. meldekartę, w której były adnotacje zakładu pracy oraz stemple Arbeitsamtu. Pk. czternaście dni po rozpoczęciu akcji Niemcy postanowili zaopatrzyć meldekarty w jeszcze jeden stempel - policyjny: SS lub SD. Z tego powodu początkowo zwalniało z wysiedlenia tylko zaświadczenie pracy, potem zaświadczenie z meldekartą ze stemplem Arbeitsamtu, potem ze stemplem policyjnym. Załatwienie każdego stempla trwało 1-2 dni, w czasie których można było zostać złapanym. Zdarzało się, że zabierano ludzi pracujących w warsztatach - z powodu braku aktualnych zaświadczeń.

302/49

Henryk Rudnicki
ur. 1899?

Historia martyrologii i wykończenia getta warszawskiego anno domini 1942

Opis akcji deportacyjnej latem 1942 r., organizacja tzw. szopów, udział Żydowskiej Służby Porządkowej w przeprowadzaniu wysiedleń.
Losy autora: 16 VIII 1942 r. znalazł się z żoną na Umschlagplatzu, udało mu się wydostać, natomiast jego żona została wywieziona do obozu zagłady. Opis obozu zagłady w Treblince.
Selekcja mieszkańców getta w tzw. kotle we wrześniu 1942 roku. Warunki życia w getcie szczątkowym. Powstanie w getcie warszawskim. Obraz powstania w polskiej prasie konspiracyjnej i opinie Polaków o powstaniu. Ujawnienie mordu katyńskiego (autor uważa Katyń za niemiecką prowokację). Położenie Żydów ukrywających się po tzw. aryjskiej stronie. Afera Hotelu Polskiego. Refleksje nad dziejami narodu niemieckiego.

Autor opuścił getto w styczniu 1943 r., pisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Opis obozu zagłady w Treblince (uzupełniony w grudniu 1944 r.) i powstania w getcie nie opierają się na bezpośrednim świadectwie autora. Brak strony zawierającej plan Umschlagplatzu. Pamiętnik został przekazany do Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej w 1946 r. przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych