Zofia Dębicka prowadzi w swoim domu wspólnie z...

Zofia Dębicka prowadzi w swoim domu wspólnie ze znajomą magazyn kapeluszy; niektóre z nich pomyślano celowo, aby dodawały bardziej aryjskiego wyglądu. Pewnego razu rozlega się dzwonek do drzwi, Anna Margolis wychyla się z okna na piętrze, sprawdzając, kto idzie. Przestraszona mówi Zofii Dębickiej, że przed drzwiami stoi elegancki młody mężczyzna z teczką, ma urzędowy wygląd. Dębicka otwiera drzwi, zaprasza mężczyznę, który rozgląda się na wszystkie strony, pyta o kapelusze, zapewnia, że wróci z żoną. Wychodząc pyta, czy mógłby zobaczyć się z kobietą, która wychyliła się z okna. Dębicka, przerażona, tłumaczy, że to pielęgniarka, która przyszła tylko na chwilę i już wyszła. Nieznajomy prosi o numer telefonu i żegna się. Kobiety naradzają się, jak dalej działać, przekonane, że mężczyzna był szpiclem. Dzwoni telefon, męski głos prosi do telefonu Annę Margolis, posługując się jej okupacyjnym nazwiskiem. Okazuje się, że dzwoni właśnie ów nieznajomy, który jest żydowskim lekarzem z Łodzi, znającym Annę Margolis. Ta z kolei nie poznała go z powodu dandysowatego wyglądu i małego wąsika, który zapuścił. Lekarz ma żonę o złym wyglądzie, nie był pewien, czy może ją przyprowadzić po kapelusz do magazynu Dębickiej; widok Anny całkowicie go uspokoił. Wraca później z żoną i znajomymi po kapelusze.