Zagłada bunkra przy Miłej 18 - w relacji Tosi...

Zagłada bunkra przy Miłej 18 - w relacji Tosi Altman: [8 maja 43] Niemcy odkryli bunkier, wpuścili do środka gaz. Powstała panika. Ludzie tłoczyli się do wyjścia. Niemożliwość obrony. Arie Wilner zawołał: "Bojowcy, strzelajcie do siebie. Ostatnia kula nam się należy. Nie wpadniemy żywi w ręce Niemców!" Rozpoczęła się samobójcza strzelanina. Lutek Rotblatt podał matce krzesło, pocałował ją, dał jej truciznę, a potem zastrzelił ją i samego siebie. Dolcia, ranna, zdołała wypełznąć z bunkra, Niemcy jej nie znaleźli, zmarła prawdopodobnie w kanale. Wg. relacji Tosi Altman - Anielewicz był przeciwny zbiorowemu samobójstwu, wierzył, że istnieje szansa wydostania się, nawoływali do nakładania na twarz mokrych szmat jako ochrony przed gazem (Anielewicz czytał, że tym sposobem w pierwszej wojnie światowej bronili się przed gazem żołnierze na froncie). Nie wiadomo, jak zginął Anielewicz. Garstka bojowców wydostała się na gruzy pobliskich domów. Tam spotkali ich Cywja Lubetkin i Chaim Frymer, kiedy wieczorem wracali z bunkra na Franciszkańskiej 22 Do ocalałych dołączyli jeszcze Izrael Kanał, Merdek Gruber, i Tuwia Borzykowski, którzy wieczorem wyszli w kierunku Smoczej szukać wyjścia na aryjską stronę i teraz wracali na Miłą. Wszyscy ocaleńcy z gruzów bunkra na Miłej 18 wrócili na Franciszkańską 22.

Rufeisen-Schűpper, Helena, Pożegnanie Miłej 18. Wspomnienia łączniczki Źydowskiej Organizacji Bojowej