Wszyscy czekają na wiosnę, wtedy zimno nie będ...

Wszyscy czekają na wiosnę, wtedy zimno nie będzie już takie dokuczliwe, a nieznośny głód będzie łatwiej przeżyć. Poza tym na pewno do Wielkanocy wojna się skończy. Ludzie zaciskają, więc zęby i próbują przetrwać tą straszną zimę.
Cały czas trwają aresztowania. Gestapo nachodzą ludzi w nocy, wyciągają ich z mieszkania i często ślad po nich ginie. Więzienia Pawiak i Mokotów są zapełnione po brzegi.

Pamiętnik 302/231 w Archiwum ŻIH
Początek okupacji niemieckiej w Warszawie, rozporządzenia antyżydowskie(mąż autorki był więziony za brak żydowskiej opaski). Życie w getcie warszawskim, praca w szopie Schulza. W styczniu 1943 r. autorka opuściła getto, ukrywała się w Konstancinie i Milanówku, była prześladowana przez
szantażystów. Mąż i córka ukrywali się oddzielnie. W lipcu 1943
cała rodzina zgłosiła się do Hotelu Polskiego w Warszawie, po czym zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego w Bergen-Belsen. Opis warunków życia w obozie, ewakuacja obozu w kwietniu 1945 r., wyzwolenie i wyjazd do Paryża.
Autorka pochodziła z rodziny polskich Żydów mieszkających przez pewien czas w Niemczech. Przed wojną studiowała w Paryżu. Po wojnie wyjechałado Izraela.