W pewnym momencie Niemcy odkryli większość taj...

W pewnym momencie Niemcy odkryli większość tajnych przejść do warszawskiego getta. Były to na ogół dziury, wybite w piwnicach i na strychach sąsiadujących ze sobą budynków, z których jeden stał po aryjskiej stronie, a drugi w getcie. Tą drogą szmuglerzy dostarczali na teren getta dużą część aprowizacji. Sima Wasser wpadła w panikę, jej działalność w ramach szmuglu była podstawą bytu dla całej rodziny; w tym czasie musiała jeszcze dodatkowo zarobić na paczki, szmuglowane przez jej siostrę dla ojca, zamkniętego w obozie pracy przymusowej. Jej polscy koledzy – szmuglerzy przyszli jej z pomocą. Zaproponowali, by dołączyła do ich grupy, działającej na przemytniczym szlaku pomiędzy podwarszawskimi miejscowościami, leżącymi za granicą Generalnej Guberni, w Rzeszy. Tamtejsza ludność została odcięta od źródeł żywności, nie miała też gdzie zbywać własnych wytworów rolnych. Szmuglerzy, a wśród nich Sima, kursowali w obie strony; w jedną stronę dźwigali po kilkadziesiąt kilo towarów przemysłowych, z powrotem przywozili mąkę, kasze, tłuszcze, mięso. Niemieccy żandarmi i strażnicy często zastawiali pułapki na szmuglerów; złapanych bito, odbierano towary. Grupa Simy wędrowała w rejon Chotomowa, Janówka, Krubina, Skierd, Okunina; znajomi Polacy wiedzieli, że jest Żydówką. Pomagali jej, kiedy padała pod ciężarem dźwiganego towaru. Informowali ją też o każdej następnej wyprawie.