W okolicy Wólki Prackiej pojawiają się dzieci...

W okolicy Wólki Prackiej pojawiają się dzieci z sierocińca, z siostrą zakonną, ewakuowane z Warszawy. Leonia Egermeier jedzie zaproponować pomoc żywnościową dla dzieci. Siostra wspomina, że wśród dzieci jest „jedna, bardzo słaba i chorowita, wymagająca szczególnej opieki. Pani Leonia zainteresowała się tym dzieckiem o pięknych, ciemnych oczach i blond włosach i zaproponowała, że zaopiekuje się nią szczególnie w swoim domu, a będzie się prawdopodobnie czuła dobrze w towarzystwie swojej rówieśnicy Anusi, przybranej wnuczki pani Leonii”. Za zgodą siostry, 7-letnia Dzidzia Piotrowska przeprowadza się do Egermeierów. Twierdzi, że jej ojciec oficer zginął na wojnie, a matka zaginęła w powstaniu. Ptic-Borkowscy rozpoznają w dziewczynce Żydówkę. Po pewnym czasie zaczynają jej odrastać ciemne włosy. Dzidzia i Anusia zaprzyjaźniają się, co wieczór „klepią paciorki”. Marysia Lewikowa i Egermeierowie otaczają obie dziewczynki czułą troską. Po jakimś czasie przed dom zajeżdża samochód z matką Dzidzi, w wojskowym mundurze. To Eleonora Sekrecka, architektka.