Ucieczka przez Jarosław do Lwowa. Po wybuchu w...

Ucieczka przez Jarosław do Lwowa.

Po wybuchu wojny ojciec autora relacji, Siedenwerg (imię nieznane), dostał powołanie do wojska do Jarosławia. Zabrał ze sobą chorą żonę (rozchorowała się na wieść o wybuchy wojny) i dzieci - Emila - autora tej relacji- i jego brata (imię nieznane). Podczas nalotu Emil, który biegł do schronu, zawadził o rozpalone żelazko, pozostawione na schodach przez służącą. Oparzenie było bardzo poważne (III stopnia). Ze względu na bliskie niebezpieczeństwo, które - jak podaje autor relacji - w największym stopniu dotyczyło jego ojca jako członka inteligencji (ojciec był adwokatem)- rodzina podzieliła się. Ojciec wyruszył wcześniej w stronę Lwowa samodzielnie, natomiast Emil z dziadkiem odbywał dalszą podróż na furze zaprzężonej w konie. W domyśle podróżował dalej z mamą i bratem; droga nie był jednak łatwa, ponieważ w każdej wiosce po drodze Emil musiał zmieniać opatrunek - zawsze szukano wtedy dla niego lekarza (lub, jak pisze, "z braku tegoż znachora"). Emil wspomina, że najbardziej cierpiał podczas nalotów, wtedy bowiem - ze względów bezpieczeństwa - zdejmowano go z fury (mimo jego próśb o pozostawienie go na wozie). Ojciec po drodze do Lwowa w każdej aptece zostawiał wiadomość dla rodziny.

Wszyscy spotkali się we Lwowie, w którym przemieszkali prawdopodobnie następne kilka miesięcy (tak ostrożnie można rekonstruować czas pobytu we Lwowie na podstawie dalszych informacji ze źródła).