Stanowisko powstańcze, z którego obserwowali o...

Stanowisko powstańcze, z którego obserwowali okolicę. Mieli czuwać m.in. nad mieszkańcami schronów na Szczęśliwej. Pewnego dnia nad ranem zauważyli Niemców przedzierających się pod murami na podwórko przy Szczęśliwej 7. Razem z Niemcami było kilku konfidentów, którzy po żydowsku nawoływali ludzi do ujawnienia się. Obiecywali przy tym, że nic nie grozi tym, którzy się ujawnią. Nikt na te wołania nie zareagował. Niemcy opuścili podwórze, ale został na nim jeden konfident, który na własną rękę szukał schronu. Widocznie cieszył się zaufaniem Niemców, jesli zostawili go samego. Konfident zaczął teraz krzyczeć, żeby go ratować. Kiedy powstańcy zorientowali się, że Niemcy są daleko, złapali konfidenta. Nie zabili go, ale zaczęli przesłuchiwać. Kiedy usłyszeli, że w ten sposób chciał uratować żonę złapana przez gestapo, nie chcieli już go zabić. Przekonali go, że nie można wierzyć Niemcom, a jego żona prawdopodobnie i tak już została zabita, że on nie ma możliwości powrotu do środowiska Żydów, ani do Niemców. Dali mu czas na podjęcie jakiej decyzji. Wymyślił, że skoczy z dachu na jakiegoś Niemca i w ten sposób pozbawi życia chociaż jednego. Zrobił to, skoczył i jego ciężar złamał Niemcowi kręgosłup. Niemcy zaczęli znęcać się nad martwym ciałem konfidenta.