Stanisława Sznapmana doszła pogłoska, iż na sk...

Stanisława Sznapmana doszła pogłoska, iż na skutek pewnego ogłoszenia w piśmie niemieckim o poszukiwaniu agronomów, zgłosiła się specjalistka. Podczas rozmowy kierownik instytucji oświadczył, że chodzi tu o podniesienie kultury drobiu na wschodzie drogą karmienia go mięsem. Specjalistka powiedziała, że będą w tym celu potrzebne większe ilości mięsa, na co kierownik oświadczył, że „judenfleischu” (tłum. martwych Żydów) będzie dosyć. Po tej makabrycznej wypowiedzi specjalistka nie przyjęła pracy.

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)