Sabina Glocer opisuje organizację Ambulatorium...

Sabina Glocer opisuje organizację Ambulatorium i Izby Chorych w 1945. Całością kieruje dr Liebensztajn, z pomocą doktorów Berłowicza i Szpigelmana. Sabina jako siostra naczelna ma dwie pielęgniarki do pomocy, na dwie zmiany. W służbie pomocniczej Sabina zatrudnia Dorkę i Rózię, byłe więźniarki Oświęcimia. Okazuje się też, że przynoszenie pożywienia z kuchni Komitetu w kubłach jest niepraktyczne, Sabina po uzgodnieniu z M. Mocarską, kierowniczką TOZ-u, organizuje kuchnię i przyjmuje kucharkę. Izba Chorych liczy 20 łóżek, które są zawsze zajęte; powodem jest m.in. lęk powracających Żydów wobec szpitali polskich. W przypadku konieczności umieszczenia kogoś w szpitalu polskim należało przekonać i uspokoić pacjenta, że nie stanie mu się nic złego. Mocarska organizuje odwiedziny w szpitalach polskich dwa razy w tygodniu, w celu objęcia opieką pacjentów żydowskich, to znaczy wsparcia moralnego i dostarczenia dodatkowych racji żywnościowych.