Ruch uliczny w getcie mógł się odbywać do godz...

Ruch uliczny w getcie mógł się odbywać do godziny 19 tej. Bardzo często po nastaniu ciemności (przed godziną 19) żandarmi rozpoczynali ostrzeliwanie ulic getta z rogów wzdłuż trotuarów, zabijając i raniąc ludzi. Słychać było wtedy rozdzierające jęki i błagania o pomoc – „Ratujcie mnie, jestem jeszcze młody, mam 20 lat, chcę jeszcze żyć. Ludzie pomóżcie, nie dajcie mi umierać”. Nikt nie udzielał im jednak pomocy, gdyż obawiano się wyjść i samemu zostać trafionym. Niestety wtedy dochodzili oprawcy i strzałami w usta lub głowę dobijali nieszczęśników.

Autor napisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Wiadomo, że nie doczekał wyzwolenia. Pamiętnik przekazali do ŻIH pisarze: Helena Boguszewska i Jerzy Kornacki.
Autor opisuje w pamiętniku: oblężenie Warszawy w 1939 roku; początki okupacji niemieckiej, prześladowanie Żydów, łapanki na roboty przymusowe; utworzenie getta; opis życia codziennego w getcie: napływ przesiedleńców, głód, epidemia; wielką akcję wysiedleńczą latem 1942 r.; selekcje robotników w szopach; warunki życia w getcie szczątkowym; szantaże grożące Żydom po tzw. aryjskiej stronie; rolę policji polskiej i Żydowskiej Służby Porządkowej.

Publikacja: Pamiętniki z getta warszawskiego, Warszawa 1993, s. 23-26, 95-96, 116-17, 140-142, 155-156, 178-179, 205-208 (fragmenty)