Rodzina autorki jakimś cudem jeszcze utrzymuje...

Rodzina autorki jakimś cudem jeszcze utrzymuje się w getcie. Są bardzo wycieńczeni i osłabieni. Nie maja już siły ani chęci dalej ukrywać się po piwnicach. Rodzina ojca (rabina Rozencwajga) - jego siostra, siostrzeńcy z żonami i dziećmi i dalsze kuzynostwo zostało już wywiezione.
Ludzie w getcie nadal nie wierzą w ostateczną zagładę. Uważają, że wywózki oznaczają prace w obozach, iż śmierć spotyka tylko chorych, starców i dzieci.

Wspomnienia młodej dziewczyny, która początek wojny i okupacji spędza wraz z rodziną w Warszawie. Tam przeżywa stratę większości przyjaciół i krewnych. Pozostając niemalże sama postanawia o życie walczyć w innym mieście - Częstochowie. Mieszkając częściowo w gettcie częściowo poza nim współpracuje między innymi z żydowskim podziemiem. Dzięki kontaktom z Polakami wspiera i pomaga radaków mieszkających w gettcie. Po likwidacji częstochowskiego getta, zostaje aresztowana, a następnie wywieziona na roboty do Niemiec. Tam zaczyna spisywać swoje wspomnienia.