Po utworzeniu getta władze niemieckie przydzie...

Po utworzeniu getta władze niemieckie przydzieliły doń plac z bocznicą kolejową prowadzącą na Dworzec Gdański, w tym celu aby przeznaczone dla ludności żydowskiej kontyngenty artykułów spożywczych dostarczane były bezpośrednio do getta. Plac ten miał około 80 m długości i 30 m szerokości; położony był w trójkącie ulic: Dzikiej, Niskiej i Stawek oraz okolony murem. W czasie wysiedlenia plac ten zamieniony został przez Niemców na „plac przesiedleńczy” tzw. „umszlag” (od – Umsiedlungdlager), na którym gromadzono zatrzymanych przy blokadach Żydów, do czasu pędzenia ich przez przylegającą do placu ścieżkę do przygotowanych pociągów, które odwoziły wszystkich do Treblinki.

302/49

Henryk Rudnicki
ur. 1899?

Historia martyrologii i wykończenia getta warszawskiego anno domini 1942

Opis akcji deportacyjnej latem 1942 r., organizacja tzw. szopów, udział Żydowskiej Służby Porządkowej w przeprowadzaniu wysiedleń.
Losy autora: 16 VIII 1942 r. znalazł się z żoną na Umschlagplatzu, udało mu się wydostać, natomiast jego żona została wywieziona do obozu zagłady. Opis obozu zagłady w Treblince.
Selekcja mieszkańców getta w tzw. kotle we wrześniu 1942 roku. Warunki życia w getcie szczątkowym. Powstanie w getcie warszawskim. Obraz powstania w polskiej prasie konspiracyjnej i opinie Polaków o powstaniu. Ujawnienie mordu katyńskiego (autor uważa Katyń za niemiecką prowokację). Położenie Żydów ukrywających się po tzw. aryjskiej stronie. Afera Hotelu Polskiego. Refleksje nad dziejami narodu niemieckiego.

Autor opuścił getto w styczniu 1943 r., pisał pamiętnik ukrywając się po tzw. aryjskiej stronie. Opis obozu zagłady w Treblince (uzupełniony w grudniu 1944 r.) i powstania w getcie nie opierają się na bezpośrednim świadectwie autora. Brak strony zawierającej plan Umschlagplatzu. Pamiętnik został przekazany do Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej w 1946 r. przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych.