Pan Z., były duchowny ewangelicki, ukrywał w s...

Pan Z., były duchowny ewangelicki, ukrywał w swoim mieszkaniu czworo dzieci żydowskich, przy tym dwoje bezpłatnie, dwoje za opłata 600 zł miesięcznie. Pracował w firmie niemieckiej w getcie; przechodząc kiedyś ulicą Zamenhofa znalazł kilkumiesięczne dziecko, którego rodziców zabrano w czasie akcji. Zaopiekował się nim, nadając mu imię Mojżesz. Oddał go na wychowanie pewnej Żydówce, od której w zamian wziął na wychowanie dwoje jej dzieci. Opiekował się nim, przynosząc mu codziennie mleko, manną kaszę i inne artykuły żywnościowe. Gdy zachorował na tyfus, Żydówka, pozbawiona pomocy z zewnątrz, oddała dziecko do internatu, skąd zabrano je przy pierwszej selekcji do Treblinki.
Pan Z. pomagał nie tylko dzieciom, ale w miarę możliwości również dorosłym. W swej działalności charytatywnej napotykał na sprzeciw żony, przed którą musiał ukrywać swoje wydatki na te cele.

Relacja Emanuela Ringelbluma „Stosunki polsko-żydowskie w czasie II wojny światowej” w książce "Ten jest z ojczyzny mojej". Ringelblum nie podaje pełnego nazwiska pana Z.